Malthäus Merian Starszy, Wielka klęska chrześcijan pobitych przez Tatarów, 1630, miedzioryt za: J.L.Gottfried, Historische Chronica
Zamieszczona w Kronice Johanna Ludwiga Gottfrieda ilustracja przywołuje jeden z epizodów opisanych w Rocznikach Jana Długosza. Wedle relacji polskiego dziejopisarza, Tatarzy po wygranej bitwie pod Legnicą, chcąc wiedzieć jak wielu chrześcijan zabili, obcięli każdemu poległemu Europejczykowi jedno ucho (historycy potwierdzają, że Tatarzy faktycznie po wygranych bitwach zwykli stosować podobne praktyki z obcinaniem uszu poległych wrogów). Zebrane małżowiny zapełnić miały dziewięć worków. Tatarzy przedstawieni zostali jako Turcy (wiązało się to z zagadnieniem aktualizacji wroga w przypadku przedstawiania bitwy pod Legnicą – tak bowiem w okresie powstania grafiki postrzegano wrogie wojska ze Wschodu).
Na drugim planie wciąż jeszcze trwa zacięta bitwa, choć przywódca strony chrześcijańskiej już zginął. Świadczy o tym widniejąca na włóczni głowa Henryka Pobożnego. Dzierżący jej drzewiec Tatar odjeżdża właśnie pod Legnicę, by zażądać poddania się miasta.
Cała ilustracja podkreśla tragizm bitwy i ogrom klęski chrześcijan. Wbrew relacji Długosza, tworząca tło Legnica, płonie. Pożar, który ogarnął miasto przyjął monstrualne rozmiary, sięgając wysoko ponad najwyższe kościelne wieże. Gigantyczne, wypełnione uszami worki, mają uświadomić odbiorcy rozmiar dramatu. Także głowa Henryka Pobożnego dopełnia grozy tej sceny – chrześcijański książę ukazany został jako niewinna ofiara – wstrząsające przedstawienie zatkniętej na włóczni głowy księcia, genezą sięgające Kodeksu Lubińskiego, wskazuje na okrucieństwo i bezwzględność wrogich sił.
